Het
begon allemaal met een weekje "bushwalking" met Leo in Australië in
maart 1999. Omdat ik de "odB-patriarch van het wandelen" kon
bijhouden (Leo is maar liefst 20 jaar ouder!), vond men dat ik in staat moest
zijn om de vierdaagse van Nijmegen te lopen. Dit idee ging haar eigen leven
leiden. Voor dat ik het wist, stond ik ingeschreven voor de 84ste Vierdaagse van Nijmegen, net als
de twee andere debutant-lopers, Mies en Flip, met veteraan Leo (natuurlijk).
Dag 1
Sorry,
geen foto's van de start. Om half vijf 's morgens zou de flits op mijn camera
onvoldoende zijn om meer dan een paar meter voor me uit te zien. Ik kan je
vertellen dat er op zowat elke hoek mensen ons veel succes wensten toen
we via het noorden de stad uitliepen richting de brug over de Maas. Zelfs
in de eerste gehuchten, die we passeerden om 5 uur 's morgens, stonden er
mensen in hun tuinen, ingepakt in hun tuinstoelen, kijkend en juichend, de
hordes "Succes!!!"
toewensend. Van de 43.008 mensen die zich hadden ingeschreven voor de 84e
Vierdaagse, startten er 41.093 en het leek wel of ze allemaal tegelijkertijd
probeerden om door de smalle straten te navigeren.
De
route leidde ons tot vlakbij Jack en Stien's huis in Valburg. Zeer tot ons
genoegen, hadden zij een rusthalte opgezet voor de odB-lopers, compleet met
verfrissingen en hapjes. Eén gelukkige loper kreeg zelfs een lichte been- en
voetmassage, een vriendendienst van Kees van Splunder. Na ongeveer een
kwartiertje , met volle waterflesjes, schoven we weer aan bij de alsmaar
langskomende massa lopers.
In Valburg
[foto door Jannemie Hartog-Janse]
Jim, Mies, en Flip
Dat is
goed, ja!
[foto door Jannemie Hartog-Janse]
Dag 2
De
route van deze dag bracht ons twee keer in Wychen, waar we beide keren
werden opgewacht door Flip's gezin: Annick, Lisa en Julius, zij hadden koffie
en koek voor ons. 'Smiddags hadden we het genoegen om Annick's ouders te
ontmoeten, Yann en Joos van Hardeveld. Het zien van bekende gezichten doorbrak
een beetje de eentonigheid.
Eerste
rusthalte in Wijchen.
[foto door Annick van Hardeveld]
Leo, Flip (staand), Mies, Jim,
Rennie van Aken (een "bushwalking mate" van Leo uit Australië)
Het
verlaten van Wijchen.
[foto door Annick van Hardeveld]
Dag 3
Vrij
onverwacht, terwijl we de Zevenheuvelenweg "namen", zagen we nog net
een bord aan een lantaarnpaal hangen met Jim's naam erop. Het was daar
opgehangen door de ouders van Jacorien Wouters, met wie Jim bevriend was
geraakt toen zij was uitgezonden voor een werkopdracht in San Jose, Californië.
Grappig genoeg stond er op het bord TU
Delft, waar Jacorien's man Jerry werkt; de familie wouters dachten
dat dit de connectie met Jim was. Na een kort praatje en een groepsfoto,
gingen we weer op weg.
Bord in
Groesbeek om Jim te attenderen.
[foto door Tinie Wouters]
De vier odB
wandelaars
[foto door Tinie Wouters]
Jim, Mies, Flip, en Leo
Dag 4
De
odB-lopers droegen ieder een speciaal T-shirt op deze laatste dag. Het liet een
zilverreiger zien die een kikker opat, maar de handen van de kikker zaten om de
nek van de vogel, hem zo ervan weerhoudend om ingeslikt te worden. Op het
onderschrift stond: "Never
ever give up!". Door de dag heen stemden veel van onze
medelopers in met deze kleine maar krachtige boodschap.
De massa
die Grave nadert en dit is maar een klein deel van de kolonne 50 km-wandelaars.
De finish
naderend.
Een
goede 285.000 stappen en 43 uren lopen nadat we waren gestart, behaalden we
alle vier onze medaille. We
hadden deze uitdaging succesvol beëindigd! Leder van ons,
elk voor zijn of haar eigen redenen, had de uitdaging aangenomen en volbracht.
In het besef dat zij waren opgewassen tgen deze zware taak, zetten zij hun
harde lessen om in de volgende woorden: "Never
ever again!" Misschien.
Laatse wijziging:
30-May-2009